Kolejny zamek z Dolnego Śląska. To ostatni odwiedzony podczas mojej tegorocznej, styczniowej wycieczki w te rejony. Dużo do oglądania nie ma – bo dostępny jest tylko dla gości hotelowych. Ja tym razem nim nie byłam, może kolejnym się uda.

Pierwotne założenie obronne w Karpnikach (wówczas Vischbach) zostało wzniesione w XIV wieku, prawdopodobnie przez rycerza Czirna. Było ono nieregularne i składało się z budynku mieszkalnego oraz narożnej cylindrycznej wieży. W dokumentach z 1369 roku zamek wymieniany był jako własność Clericiusa Bolcze. W roku 1438 pozbył się go niejaki Cuncze von Predel, a nabywcą został rycerz Cuncze Beeler von Rychenbach. Kilka lat później dobra przeszły na własność Hansa Schoffa-Gotschego, kanclerza księstwa świdnicko-jaworskiego, pana na Kamienicy i Zamku w Chojniku. Przez cały okres funkcjonowania zamek bardzo często zmieniał swych właścicieli.Szczerze mówiąc, chyba nie czytałam jeszcze tak długiej listy właścicieli jak ta, która ten obiekt posiadał. Nie będę jej tu umieszczać, bo można usnąć w trakcie czytania 😉
W 1822 roku kupił zamek dla siebie oraz żony Marianny książę Wilhelm von Hohenzollern, brat króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III i wkrótce zlecił jego przebudowę w stylu modnego wówczas, neogotyku angielskiego.
Podczas drugiej wojny światowej urządzono w zamku karpnickim składnicę muzealną, stworzoną przez Gunthera Grundmanna. Umieszczono w niej zbiory zrabowane w państwach okupowanych przez Hitlera.

Po zakończeniu II Wojny Światowej od lutego 1946r. do 1949r. w zamku mieścił się Uniwersytet Ludowy, który był pierwszą na Dolnym Śląsku instytucją tego typu. Program realizowany w ramach 5-miesięcznych kursów miał na celu przygotowanie dorosłej młodzieży do
działalności kulturalno-oświatowej na terenach wiejskich. Uczniowie pochodzili z różnych stron Polski. Później budynek przez kilka lat stał pusty. Dopiero w 1956r. zorganizowano tu Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci. Pierwsze po wojnie prace zabezpieczające wykonano dopiero w 1962r. Między innymi dokonano remontu dachu. Zamek miał służyć jako ośrodek wypoczynkowy, jednak w 1973r. stan obiektu był jednak  tak zły, że mieszkańcy musieli go opuścić.

W kolejnych latach starano się zagospodarować budynek w różny sposób, jednak wszelkie próby użytkowania kończyły się niepowodzeniem. Obiekt wielokrotnie zmieniał właścicieli i mimo kolejnych remontów i prac zabezpieczających coraz bardziej popadał w ruinę. Dochodziło do aktów wandalizmu i grabieży. W 1993r. złodzieje odkuli renesansowy portal bramny i przygotowali go do wywiezienia. Na szczęście interwencja przyszła w samą porę, portal zabezpieczono i po konserwacji wrócił on na swoje miejsce. Proces dewastacji jednak w dalszym ciągu postępował.
W tej chwili jest w rękach prywatnych. W 2009 r. zamek wraz z parkiem i przyległym terenem zakupiła deweloperska spółka, która za zadanie postawiła sobie jego rewitalizację i przywrócenie do dawnej świetności. Prezydent RP nadał obiektowi tytuł Pomnika Historii, który jest najwyższą formą uznania dla zabytku. Otrzymał „nowe życie”.