Świny odwiedziłam 29 marca 2017. Właściwie nie miałam w planach tego zamku. Jakoś o nim nawet nie pomyślałam. Celem był Bolków. Trasa z Grodźca. I nagle pojawia się on. Piękny, potężny.
Od razu się w nim zakochałam. Po chwili radości „bum” i przykre zderzenie z rzeczywistością. Zamek dostępny dla turystów jest tylko od kwietnia do końca października. Poza sezonem można  wejść na teren zamku, jednak trzeba umówić się wcześniej. No cóż zobaczyłam go chociaż z zewnątrz. Zdecydowanie było warto. Koniecznie muszę tam wrócić. Prawdę mówiąc, to teraz jestem nawet w lepszej sytuacji, przeczytałam już chyba wszystko na jego temat i wiem na co zwrócić uwagę podczas kolejnej wizyty.

Zamek Świny, to jeden z najstarszych zamków piastowskich na terenie Dolnego Śląska. Jest również najstarszym zamkiem, znajdującym się rękach prywatnych. Był siedzibą rodu Świnków. Świnkowie znani byli z waleczności i długowieczności. W przyzamkowym kościele możemy znaleźć groby jego dawnych właścicieli. Między innymi rycerza Burgmana von Schweinichen, który cieszył się tak dobrym zdrowiem, że w wieku 110 lat konno cwałował po polach, a zmarł na przeziębienie.

Historia osadnictwa obronnego w Świnach sięga X wieku, gdy w miejscu tym powstał drewniany dwór, strzegący przejścia przez Przełęcz Lubawecką, wymieniony w roku 1108 w dokumentach czeskiego kronikarza Cosmasa jako Suini in Poloniae. Być może w niedługim czasie dwór rozwinął się w znaczący ośrodek administracyjno-wojskowy, noszący wówczas miano kasztelanii. Wymienia ją bowiem już w 1155 roku protekcyjna bulla papieża Hadriana IV. W okresie od 1230 do 1248 wzmiankowani są kasztelanowie Tader (1230r.), Jaxa (1242r.) i Petrico – Piotr ze Świn (1248r). Z chwilą wzniesienia w nieodległym Bolkowie (dawny Hain) zamku gród stracił istotne dla władców świdnickich znaczenie i przeszedł w prywatne ręce. Jest to jedna z hipotez. Druga zakłada, że Świny jeszcze za czasów pogańskich stanowiły prywatną rezydencję słowiańskich władyków śląskich z rodu panów Świńska Głowa, rozprzestrzenionym na ziemach śląskich oraz na Morawach, którzy po zajęciu Śląska przez Mieszka I stali się zwolennikami Piastów i otrzymali od potomków Władysława Wygnańca funkcję kasztelanów, którą pełnili do chwili wzniesienia przez Bolka I warowni w pobliskim miasteczku Hain.

Pierwszym znanym nam terminem określającym gród było Suini lub Zvini użyte przez kronikarza Kosmasa w swej kronice z datą 1108. Od roku 1155 nazywano go Zpini, w 1331 funkcjonowała wciąż słowiańska terminologia Swinino, w 1317 Swin, w 1325 Sweina, zaś po 1407 – Sweyne. Przed drugą wojną światową miejscowa ludność określała warownię jako das alte Sauhausel. Po wojnie przez krótki okres zamek nazywano Świniogrodem.
W 1323 r. właścicielem zamku był Henricus de Swyn. Na miejsce drewnianych umocnień w połowie XIV w. Świnkowie wystawili z łamanego kamienia pięciokondygnacyjną wieżę mieszkalno-obronną o bardzo masywnych 2,5-metrowych murach wraz z murem obwodowym]. Wieża miała wymiary 12×18 metrów i przykryta była dwuspadowym dachem. Do dziś zachował się w jej ścianie gotycki portal wejściowy. W połowie XV w. Gunzel von Schweinichen dobudował do wieży dwuszczytowy budynek mieszkalny i nowe fortyfikacje obwodowe.

Największych zniszczeń po dewastacji z 1762 r. dokonały na zamku huragany w 1840 r. (dach zerwany z wieży), 1848 r. (zawalenie szczytu wieży) i 1868 r. Wreszcie pożar w 1876 r. strawił całkowicie wnętrze zamku. Próby zabezpieczenia rozpadającej się budowli podjęto w 1931 r. W latach 1936-1937, pokryto wieżę dachem. Jednak dalsze prace rozpoczęto dopiero po 30 latach.

Podobno Zamek Swiny i Zamek Bolków połączone były podziemnym korytarzem. Nigdy jednak po takim śladu nie odnaleziono. Patrząc na odległość łączącą zamki i ukształtowanie terenu – faktycznie istnienie korytarza jest mało realne.
(na zdjęciu poniżej widok z Zamku Świny, na Zamek Bolków)